All for Joomla All for Webmasters

Nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przekazana do konsultacji i uzgodnień

Planowanie przestrzenne wymaga szybkich, celowych i skutecznych działań,
które pozwolą ograniczyć najistotniejsze problemy i umożliwią efektywne
kształtowanie przestrzeni.


Przygotowany przez resort projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (tzw. mała
nowelizacja), został skierowany do konsultacji społecznych i uzgodnień
międzyresortowych. Mała nowelizacja jest wstępem do kompleksowych zmian
systemowych, opracowywanych przez Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
oraz Komisję Kodyfikacyjną Prawa Budowlanego.
Ustawa jest podstawowym aktem regulującym zagadnienia planowania i
zagospodarowania przestrzennego. Jej nowelizacja jest odpowiedzią na
potrzebę dokonania szybkich zmian, rozwiązujących najpilniejsze problemy
związane z kształtowaniem przestrzeni, a jednocześnie niepowodujących po
stronie gmin dodatkowych obciążeń. Umożliwi gminom efektywne
gospodarowanie przestrzenią – zanim przeprowadzone zostaną długofalowe
zmiany systemowe. Kierunek planowanych w małej nowelizacji zmian jest
zgodny z postulatami zgłaszanymi m.in. przez samorządy, stowarzyszenia
urbanistów i architektów.
W trakcie uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji publicznych
planowany jest szereg wydarzeń i inicjatyw, tak by jak najwięcej osób
mogło wyrazić swoje zdanie na temat proponowanych rozwiązań. Zgodnie z
założeniami projekt ustawy powinien zostać zatwierdzony przez Radę
Ministrów przed końcem I półrocza 2015 r. i przyjęty przez parlament
obecnej kadencji.

Najistotniejsze i wymagające najszybszych działań problemy dotyczą:
- nieuwzględniania przy planowaniu przestrzeni zasad urbanistyki –
chaotyczna i rozproszona zabudowa oznacza wyższe koszty budowy i
utrzymania infrastruktury (m.in. dróg, sieci kanalizacyjnej i
wodociągowej, szkół, ośrodków zdrowia), a także większe wydatki na
dojazdy do pracy, kin, muzeów i restauracji;
- niekorzystnego bilansu kosztów i zysków związanych z prowadzoną
polityką przestrzenną i wynikającego z tego rosnącego deficytu w
budżetach gmin – m.in. konieczność wykupu przez gminę gruntów pod drogi
publiczne, budowę infrastruktury do ich obsługi;
- nadmiernej ilości terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową,
wynikającej z braku przeprowadzania analiz potrzeb rozwojowych gmin i
ich sytuacji demograficznej – według danych Instytutu Geografii i
Przestrzennego Zagospodarowani Polskiej Akademii Nauk, 14% powierzchni
kraju jest przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, natomiast według
ewidencji odzwierciedlającej stan faktyczny, grunty zabudowane to 1%
(dane Głównego Urzędu Statystycznego);
- niskiego poziomu udziału społeczności lokalnej w planowaniu
przestrzeni, co prowadzi do licznych konfliktów;
- utrudnień dla realizacji idei miasta zwartego, przyjaznego
użytkownikom, w tym pieszym, rowerzystom i niepełnosprawnym – ustawa ma
dziś charakter wyłącznie proceduralny, nie nadaje planowaniu
przestrzennemu kierunku merytorycznego, którego wymagają dzisiejsze
wyzwania cywilizacyjne (potrzeba zrównoważonego rozwoju i oszczędnego
gospodarowania zasobami).

Projektowane rozwiązania mają przyczynić się do:
- Przekierowania inwestycji budowlanych na tereny przygotowane do
zabudowy i wyposażone w niezbędną infrastrukturę:
- decyzje o warunkach zabudowy (WZ) dotyczące nowej zabudowy, będą
wydawane wyłącznie na tereny przygotowane do inwestycji,
- procedury i zakres sporządzania planów miejscowych będą wymagały
przeprowadzenia analiz dotyczących m.in. podaży i zapotrzebowania na
tereny budowlane,
- wprowadzenie przepisów umożliwiających uchwalenie planu miejscowego na
podstawie wystąpienia podmiotu prywatnego, który jednocześnie zobowiąże
się do wyposażenia terenów w określoną infrastrukturę i bezpłatnego jej
przekazania gminie.

- Lepszego zabezpieczenia interesów inwestorów i procesów inwestycyjnych
(prywatnych i publicznych):
- uchwalanie planów miejscowych przy zaangażowaniu wielu podmiotów i
społeczności lokalnej, co stanowić będzie stabilną i transparentną
podstawę przy określeniu przeznaczenia terenu i możliwości jego
zagospodarowania i sąsiadujących z nim działek;
- inwestycje na terenach newralgicznych, o szczególnym znaczeniu dla
danej miejscowości, oraz inwestycje wzbudzające kontrowersje społeczne
(np. dotyczące instalacji odnawialnych źródeł energii innych niż
mikroinstalacje, inwestycji na obszarach publicznych) będą realizowane
wyłącznie w oparciu o plan miejscowy;
- określenie terminu ważności decyzji WZ na 2 lata oznacza, że będzie
ona spójna z istniejącym planem zagospodarowania przestrzennego.

- Wprowadzenia rozwiązań umożliwiających gminom lepsze bilansowanie
wydatków i wpływów związanych z zagospodarowaniem przestrzennym oraz
racjonalizacji systemu odszkodowań, dzięki wprowadzeniu zasad
przyznawania odszkodowań adekwatnych do przyczyny powstania ograniczenia
i związanego z nim roszczenia:
- zwiększenie przychodów gmin nastąpi m.in. dzięki zrównaniu terminów
dotyczących odszkodowań oraz opłaty planistycznej do 10 lat (obecnie
można ją naliczyć tylko przez 5 lat od uchwalenia planu, co pozwala na
relatywnie łatwe uwolnienie się od niej);
- zmniejszenie wydatków gmin, a tym samym możliwość wykorzystania części
środków dotychczas przeznaczanych na odszkodowania (np. na budowę
infrastruktury technicznej, społecznej, remonty), umożliwią rozwiązania
dotyczące m.in. ograniczenia odpowiedzialności odszkodowawczej gminy
wyłącznie do odszkodowań związanych z jej decyzjami planistycznymi oraz
rezygnacja z nadmiernego automatyzmu w mechanizmach odszkodowawczych;
- lepsze bilansowanie wydatków i wpływów związanych z zagospodarowaniem
przestrzennym będzie związane przede wszystkim z koniecznością
przeprowadzenia analiz, dzięki którym działania będą ściśle związane z
możliwościami i potrzebami danej gminy.

- Określenia zasad efektywnego gospodarowania przestrzenią, w tym zasad
miasta zwartego, niskoemisyjnego, przyjaznego pieszym i rowerzystom, a
przez to bardziej przyjaznego dla jego mieszkańców:
- wsparcie realizacji jednego z głównych celów regulacji –
przekierowania inwestycji na tereny do tego przygotowane;
- wprowadzenie katalogu podstawowych zasad, które będą uwzględniane w
procesie planistycznym i będą sprzyjać racjonalnemu zagospodarowaniu
przestrzeni – łatwiejsza realizacja inwestycji przyjaznych pieszym i
rowerzystom (np. dzięki możliwości realizowania niezwiązanych z drogą
samochodową tras tramwajowych, dróg rowerowych i ciągów pieszych w
oparciu o procedury tzw. specustawy drogowej);
- ustanowienie zasad i konieczność wydzielania gruntów przeznaczonych
pod zieleń publiczną, parki, place, skwery i obiekty kultury ułatwi
powstawanie przestrzeni otwartych dla mieszkańców.

- Wzmocnienia udziału społeczeństwa w procesie sporządzania miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, m.in. dzięki dodatkowym
konsultacjom i obowiązkowi publikowania dodatkowych dokumentów:
- wymóg przedstawienia uzasadnienia do uchwał intencyjnych oraz
przeprowadzenia dodatkowych konsultacji ze społecznością lokalną, dzięki
czemu mieszkańcy i przedsiębiorcy uzyskają informacje o planowanych
działaniach przestrzennych gminy i będą mogli przedstawiać swoje uwagi i
wnioski już na wczesnym etapie procedur planistycznych;
- procedura uchwalania planu miejscowego na podstawie wystąpienia
prywatnego podmiotu będzie go dodatkowo obligowała do przedstawienia
m.in. wizualizacji inwestycji, tak by społeczność lokalna miała realną
możliwość jej oceny.

- Wzmocnienia roli studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy oraz jego mocniejsze powiązanie z realnymi
potrzebami i możliwościami gminy:
- wprowadzenie m.in. wymogu oparcia się w procesach planistycznych na
planach rozwojowych gminy, wieloletniej prognozie finansowej, prognozach
demograficznych.

- Zwiększenia dostępu do informacji przestrzennej (dostosowanie do
regulacji dyrektywy INSPIRE):
- przepisy umożliwią tworzenie dokumentów planistycznych w cyfrowej
formie oraz włączenie w nie odniesień przestrzennych, co umożliwi
łatwiejsze korzystanie z obecnie dostępnych dokumentów.

Z projektem i dokumentacją prac nad nim można zapoznać się na stronie
Rządowego Centrum Legislacji."
Żródło informacji: MIiR

Ewa Dworska

sekretarz Rady ŚlOIIB
tel. 660-789-873
mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Początek strony